tekst: Marcin Kozioł

ilustracje: Mariusz Andryszczyk

wydawnictwo: Bumcykcyk

wymiary: 165 mm x 220 mm

oprawa miękka ze skrzydełkiem

288 stron

dla dzieci w wieku: 7-12 lat

Podróżnicza powieść przygodowa dla dzieci. Jej akcja rozgrywa się w Nepalu. Książka interaktywna, wzbogacona o dodatki multimedialne, dzięki którym można przenieść się na miejsce akcji, odbyć wirtualne spacery albo obejrzeć nagrania.

Wombat Maksymilian, ciekawy świata podróżnik z Australii, dotarł do Nepalu. Będzie musiał wykazać się odwagą, by pomóc zwierzętom i ludziom. A przy okazji przeżyje mnóstwo dosłownie odlotowych przygód na dachu świata.

„Mam na imię Maks. Wszystko robię na maksa. Zdarza się, że wpadam przez to w tarapaty, ale częściej przeżywam niesamowite przygody. A czasami… Czasami ktoś powierza mi misję na końcu świata, a właściwie na jego dachu. I to jaką! Sam się przekonaj!”

Zabawną i pełną zwrotów akcji opowieść ilustrują fotografie autora, który przez wiele lat był dyrektorem mediów elektronicznych National Geographic Polska. Całość dopełniają rysunki Mariusza Andryszczyka, znanego między innymi z ilustracji do „Rutki”, „Lolka” i „Silla. Opowieści świata zorzy”.

O AUTORZE:

Marcin Kozioł (ur. 1977) – pisarz. Jego książka „Wombat Maksymilian i Królestwo Grzmiącego Smoka” otrzymała Nagrodę Magellana – nagrodę główną dla najlepszego przewodnika dla dzieci – ogłoszoną przez „Magazyn Literacki Książki”, „Kontynenty” i „Podróże”. Ogromny sukces przyniosła mu „Skrzynia Władcy Piorunów”, której nakład przekroczył już 100 tysięcy egzemplarzy. Kontynuacja tej powieści detektywistycznej – „Tajemnica przeklętej harfy” – została wybrana do Złotej Dwudziestki książek dwudziestolecia kampanii czytania Fundacji „ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom”. A trzeci tom – „Gwiazda Blachonosego” – otrzymał nagrodę główną w 21. konkursie Komitetu Ochrony Praw Dziecka.

Zapalony podróżnik, przez wiele lat dyrektor mediów elektronicznych National Geographic Polska, z aparatem zwiedził ponad 60 krajów. Jako 16-latek (i pierwszy Polak) został stypendystą szkockiej szkoły Gordonstoun. Choć nie potrafi tego robić, tańczył na kameralnym pokazie przed królową Elżbietą II. Na festiwalu teatralnym w Edynburgu prezentował swoją farsę, a w Królewskim Obserwatorium Astronomicznym w Edynburgu pracował nad oprogramowaniem do analizy danych napływających z kosmosu.