Marcelinka. Opowieść dla bardzo wrażliwych dzieci i ich rodziców

SIEDEM OPOWIADAŃ O ROZPOCZYNANIU SZKOLNEJ PRZYGODY,
W KTÓRYCH ODNAJDĄ SIĘ WSZYSTKIE DZIECI, TAKŻE TE WYSOKO WRAŻLIWE.

Poznajcie Marcelinkę – bardzo wrażliwą dziewczynkę, która właśnie rozpoczyna pierwszą klasę. Czeka ją mnóstwo znanych każdemu pierwszakowi przygód – nowe miejsca, nauczyciele i koleżanki. A przede wszystkim  – cała gama najróżniejszych emocji!

Jak to jest, gdy biała bluzka drapie i trudno w niej wytrzymać?
Jak się odnaleźć w klasie, w której nie zna się nikogo? Czy świetna szkolna zabawa może wiązać się z nadmiarem wrażeń i hałasu?

W książce o Marcelince psycholożka Katarzyna Kucewicz w autentyczny sposób pokazuje świat wyjątkowo wrażliwego dziecka, a także wyzwania, które czyhają w pozornie zwyczajnej codzienności. Krótkie opowieści są wsparciem zarówno dla bardzo wrażliwych dzieci, jak i dla ich rodziców czy opiekunów.

Czytając o Marcelince, dowiecie się, jak wesprzeć ponadprzeciętnie wrażliwe dzieci i jak pomóc im odnaleźć się w pełnej bodźców szkolnej rzeczywistości. Jak sprawić, by czuły się ze sobą dobrze i umiały czerpać ze swojej wrażliwości. Bo różnorodność jest po prostu ok!

„Historia rozpoczyna się o siódmej rano 1 września. Marcelinka czekała na ten dzień od dawna. Czuła, że to chyba najważniejszy dzień w jej życiu 🙂 Nie mogła się doczekać, aż pójdzie do szkoły, bez leżakowania będzie uczyć się ważnych rzeczy, pozna nowe dzieci, będzie miała własny plecak i poważne obowiązki. Dziewczynka jest ekstremalnie podekscytowana.

Przeczytajcie koniecznie i przekonajcie się co czeka ją w szkole, jaka okaże się rzeczywistość, kogo Marcelinka pozna w klasie, jak pójdzie jej na pierwszym przedstawieniu dla rodziców. Zapewniam Was, że w tych opowieściach przejrzy się każdy pierwszoklasista. Wbrew tytułowi, to książka dla wszystkich, nie tylko bardzo wrażliwych. Emocje związane z rozpoczęciem przygody w szkole są tak ogromne, że mało kto potrafi przejść przez ten czas nic sobie z tego nie robiąc. Mój syn jest dość śmiały i nigdy nie miał trudności z adaptacją w nowym środowisku, a mimo to pasowanie pierwszoklasistów tak bardzo go zestresowało, że jako jedyne dziecko w szkole – zemdlał w trakcie uroczystości. Myślę, że gdybyśmy już wtedy znali Marcelinkę, może inaczej by to się odbyło 🙂” Czytaj dalej autorską recenzję Psotnika…